Townships tour!!

Maandag zijn we de Nomato township in geweest, en ik heb er lang over nagedacht hoe ik deze ervaring het beste kan omschrijven. Het is indrukwekkend en heftig, terwijl het tegelijkertijd ook ‘mooi’ is. De ellende en de pijn zijn dit absoluut niet, maar veel mensen en vooral ook kinderen gaan nog steeds met een lach op het gezicht door het leven. Dit is waarschijnlijk alleen uiterlijke schijn, maar er is denk ik erg veel lef voor nodig.
In een klein busje werden we door de township gereden, naar alle belangrijke plekken. Toen we de township binnen reden dacht ik dat het nog wel mee zou vallen, dit gevoel werd me echter snel ontnomen. Hoe verder we de township binnen reden hoe armoediger de huisjes werden. Een huis kun je het eigenlijk niet eens meer noemen. Het bestaat enkel en alleen uit een dunne wand met een paar golfplaten erop. Gelukkig dat het hier gedurende het grootste gedeelte van het jaar mooi en vooral ook droog weer is. Ik kan me voorstellen dat de ellende dan alleen nog maar groter zal zijn. Als eerste bezochten we de vuilnisbelt van de Nemato township. Dit is echt niet met woorden te omschrijven, het zou de aanblik te kort doen. Kinderen tussen het vuilnis en ezels die proberen iets eetbaars te vinden en zo competitie leveren voor de mens. Onze begeleiders probeerden een gesprek aan te knopen met een jongen die op een vat midden tussen het vuilnis zat. De vliegen zoemden om zijn oren en bedekten het grootste gedeelte van zijn huid. Naast hem stond een blik vol met etensresten, zo vies dat de meeste mensen er wel voor zullen waken het ook maar aan te raken. Deze jongen is maar een van de kinderen die proberen voedsel te vinden op de vuilnisbelt waar de afval van de mensen in Port Alfred wordt gestort. We vervolgden onze tour naar de begraafplaats. Honderden graven lagen onder de warme zon alsof het heel gewoon is dat er zoveel mensen sterven. Doodsoorzaak nummer 1 is aids, hoewel dit stellig wordt ontkend door de locale bevolking. Er werd ons verteld dat een begrafenis erg belangrijk is voor de mensen in de townships, echter vele graven bestaan uit een berg zand met een naambord. Dit is omdat de kans groot is dat als er geld is ingezameld voor een kist en de persoon in kwestie begraven is, de kist diezelfde nacht nog wordt gestolen om doorverkocht te worden. Het lichaam van de overledene wordt dan gewoon teruggegooid in het graf.
De volgende stop was een kinderopvang. Jullie kunnen je vast voorstellen wat voor taferelen dit opleverde. Een bus vol vrouwen + schattige kleine kindertjes. Precies, we waren allemaal opslag verliefd. De kinderen waren erg open en vonden onze ringen, fotocamera’s en zonnebrillen natuurlijk reuze interessant. Een aantal kleintjes vond het waarschijnlijk stiekem toch ook vooral erg spannend want een aantal studenten vertrok met natte plekken op de broek. Toen we allemaal weer in het busje waren geklommen werden we naar een gehandicapten huis gebracht. Onderweg maakten we nog een korte stop bij een vrouw die bekend was bij onze begeleiders. Het was erg emotioneel voor haar, omdat veel familie in gevangenissen zit, haar man was overleden en ze al een aantal keren is verkracht. Dit is echt verschrikkelijk en het raakte me diep. Daar sta je dan als student, een rijke in hun ogen. Het gaf me een erg ongemakkelijk gevoel om het leven van deze mensen binnen te stappen om hun ellende te kunnen zien. Ik weet dat ze blij zijn dat we er komen en dat het werk dat we verrichten voor hen is, maar het geeft een raar gevoel. Ik vond het uniek dat ze zo gastvrij was om ons in haar huis binnen te laten. Het volgende project dat we bekeken is het community centre van de EISS waar vrouwen met reuma leren hoe ze hun vingers moeten blijven bewegen. De vrouwen maken daar o.a. kleden en sierraden wat we voor heel erg weinig geld konden kopen. Buiten in het zonnetje hebben we naar dit bezoek een heerlijke brood gehaald bij de bakker. Het was super vers en kwam net uit de oven. Een brood kost daar ongeveer 5 rand, dat is ongeveer 35 cent. Om 12 uur hadden we een afspraak met het hoofd van een basisschool die ons een korte rondleiding gaf. We hebben bekeken waar de kinderen les hebben en tenslotte gingen ze voor ons zingen. Dit is echt ongelofelijk. Het geluid dat er uit deze jongens en meisjes komt bezorgt je kippenvel. Ik zal proberen een filmpje te plaatsen waarop te zien is hoe wij voor de klas staan te klappen terwijl de klas voor ons zingt.
Als laatste gingen we naar het gezondheidscentrum waar de eerste basis hulp kan worden gegeven.
De rest van de week hebben we gastcolleges gevolgd, zo kwam de politie vertellen over de criminaliteit in Port Alfred. We hebben natuurlijk ook nog wat vrije uurtjes gehad en deze hebben we ingevuld met op het strand liggen, zwemmen in de zee en drankjes doen in de local kroeg Smoch. De zee stroming is hier erg sterk en het was dan ook echt lachen om te zwemmen, alles onder het zand!! :) Woensdagavond is hier de stap avond en hier hebben we dan ook maar gelijk gebruik van gemaakt. Het was erg gezellig, een beetje TE! De avond eindigde bij een stel piloten die ook bij ons in Settler Sands wonen. Er werd gitaar gespeeld, gezongen en natuurlijk gedronken.
Vandaag hebben we onze voorkeur doorgegeven voor de projecten waaraan we willen gaan werken. Ik ben benieuwd!! Nou dit was het wel weer voor deze keer…

Liefs vanuit Zuid-Afrika,

Rowena

Ps: het uploaden wou niet de afgelopen dagen dus er komen nu ineens een aantal berichten van mij :D